تعریف مفهومی استقامت هوازی

استقامت[a] به توانایی انجام کار با شدت معین در یک دوره زمانی اشاره دارد. در عین حال اصلی ترین عامل محدود کننده عملکرد، خستگی است. یک ورزشکار  زمانی استقامت بالایی دارد که راحتی خسته نمی شود یا می تواند در حالت خستگی عملکرد خود را حفظ کند. در مجموع دو نوع استقامت در حوزه فیزیولوژی ورزشی وجود دارد، الف: استقامت هوازی[b] (که معمولاً بر اساس حداکثر اکسیژن مصرفی، زمان رسیدن به درماندگی، یا سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی تعیین می شود)، ب: استقامت بی هوازی[c].  هوازی به معنی  « با اکسیژن» و استقامت هوازی به معنی کار و حرکت عضلانی است که با استفاده از اکسیژن برای آزادسازی انرژی از سوخت عضلانی انجام می شود. هر چه مدت زمان یک فعالیت ورزشی بیشتر باشد، استقامت هوازی از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. بی هوازی به معنی «بدون اکسیژن» است و استقامت بی هوازی به سیستم های انرژی اشاره دارد که به عضلات اجازه می دهد با استفاده از انرژی موجود در خود (بدون دخالت اکسیژن) کار کنند.

بیشتر بخوانید

مصرف کافئین در ورزشکاران (زمانبندی و دوز مصرفی)

به خوبی پذیرفته شده است، دوز کافی کافئین برای بهبود عملکرد بین ۳ تا ۶ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، ۶۰ دقیقه قبل از فعالیت ورزشی است. این دوز (بین ۱ تا ۸ درصد) باعث افزایش عملکرد در فعالیت های ورزشی هوازی، رشته های ورزشی بر پایه بازی و  با نیاز های زیاد گلیکولیتیک می شود [۱-۴]. در حال حاضر ثابت شده است فواید کافئین بر عملکرد از راه تأثیر مستقیم آن بر CNS، بهبود عملکرد شناختی و زمان واکنش، و نیز کاهش میزان تلاش درک شده (درد) ایجاد می شود.

بیشتر بخوانید

آثار عملکردی کافئین در فعالیت های ورزشی

کافئین یکی از مکمل هایی است که بسیار مطالعه شده است. در حوزه فیزیولوژی و تغذیه ورزشی، مطالعات استفاده از آن را با افزایش عملکرد ورزشی در فعالیت های استقامتی مرتبط می دانند [۱-۴]. همچنین آثار ارگونژیک احتمالی کافئین برای فعالیت های تناوبی و قدرتی نیز ذکر شده است [۱-۴]. یافته های جدید نشان می دهد کافئین می تواند هم در افزایش و هم در کاهش عملکرد ورزشی نقش داشته باشد. این پاسخ های متضاد حتی ممکن است هنگام استفاده از دوز یکسان و برای افراد با ویژگی های یکسان رخ دهد [۱-۴]. بنابراین تاثیر و کاربرد کافئین می تواند چالش برانگیز باشد.

بیشتر بخوانید

 بیوشیمی و فیزیولوژی کافئین

کافئین[a] یک ماده شیمیایی خوراکی است که در گیاهان گوناگونی از جمله قهوه، کاکائو، کولا و چای یافت می‌شود و نوعی داروی محرک است که می‌تواند از خوابیدن جلوگیری کند [۱, ۲]. کافئین یک آلکالوئید از خانواده متیل‌گزانتین‌ها است که خواص آن به تئوفیلین و تئوبرومین هم شبیه است [۱, ۳]. کافئین خالص، به صورت پودر سفید رنگ تلخی می‌باشد. این ماده از ترکیب کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده‌است. کافئین پرمصرف‌ترین ماده دارویی سایکو اکتیو در میان انسان‌ها به‌شمار می‌رود که انسان‌ها به‌طور روزانه از آن استفاده می‌کنند [۴]. افزایش متابولیسم بدن، تحریک سیستم اعصاب مرکزی و افزایش میزان هوشیاری و آگاهی محیطی از مهم‌ترین آثار کافئین است [۱, ۳, ۵]. کافئین خالص پودر نرم، بی‌بو، سفید و براقی می‌باشد. نقطه جوش آن ۲۳۸ درجه سانتیگراد و نقطه ذوب آن ۱۷۸ درجه سانتیگراد است. وزن مخصوص کافئین ۲/۱ است. PH آن ۹/۶ می‌باشد. چگالی آن هم ۷/۶ است. منبع اصلی کافئین بین مواد غذایی مختلف، دانه قهوه می‌باشد. محتوای کافئین در مواد غذایی بسیار متغیر است [۶].

بیشتر بخوانید

آشنایی با ویژگی ها و فیزیولوژی ورزش رشته کیک بوکسینگ

کیک بوکسینگ یک ورزش رزمی است که برای موفقیت به مهارت های پیچیده و برتری تاکتیکی نیاز دارد [۱]. موفقیت در مبارزه و غلبه بر حریف مستلزم بدست آوردن امتیازات بیشتر با لگد و مشت یا دستیابی به ناک اوت فنی در یک مسابقه معمولی است که شامل سه راند ۲ دقیقه ای با ۱ دقیقه ریکاوری بین راند ها است [۱]. موفقیت در کیک بوکسینگ با جنبه های فیزیولوژیکی، بیومکانیکی و روانی مرتبط است [۱]. کیک‌بوکسینگ[a] یک رشته ورزشی رزمی است که در آن دو رقیب با دست ها، آرنج ها، زانوها، ساق پا و پاها به یکدیگر ضربه هایی با تمام نیرو وارد می کنند [۲, ۳]. کیک بوکسینگ یک ورزش رزمی ضربه ای پویا و با شدت بالا است که برای موفقیت نیاز به مهارت های پیچیده و برتری تاکتیکی دارد [۲, ۳]. یک مسابقه معمولی در کیک بوکسینگ شامل ۳ تا ۱۲ دور ۲ تا ۴ دقیقه ای است که هر کدام با استراحت های ۱ تا ۲ دقیقه ای جدا شده اند. علاوه بر این، از آنجا که ورزشکاران کیک بوکسینگ مجبورند در طول هر مسابقه اقدامات زیادی انجام دهند، نیازهای جسمانی و فیزیولوژیکی در این رشته ورزشی زیاد است (شکل ۱) [۲, ۳]. نشان داده شده است کیک بوکسورهای رقابتی سطح بالا، قدرت، توان، ظرفیت بی هوازی و توان هوازی زیادی را باید دارا باشند.

بیشتر بخوانید

مقدمه 

کراس فیت نوعی تمرین عملکردی با شدت زیاد است که تمرینات مقاومتی، ژیمناستیک، و روش‌های هوازی سنتی (مانند دوچرخه‌سواری، پارویی، دویدن) را با هم در یک جلسه تمرینی ترکیب می‌کند و با ایجاد تنوع روز به روز به دنبال توسعه آمادگی جسمانی است. توده بدن، قدرت و توان بی هوازی، ظرفیت هوازی، مهارت های ورزشی ویژه و تجربه همگی با عملکرد در تمرینات کراس فیت یا مرتبط هستند [۱, ۲]. در مجموع، این داده ها حاکی از آن است که ورزشکاران باید تمرین کنند تا در هر یک از موارد مهارت داشته باشند تا در رقابت عملکرد خوبی داشته باشند. با این حال، محدودیت‌های متعددی در میان این مطالعات وجود دارد که مانع از انجام چنین نتیجه‌گیری می‌شود. به عنوان مثال، سرافینی و همکاران گزارش کردند [۳] که رقبای با رتبه بالاتر در مسابقات آزاد ۲۰۱۶ قدرت و توان بیشتری در فعالیت های کوتاه مدت کراس فیت نوع سرعتی داشتند.

بیشتر بخوانید

تاریخچه و مقدمه ای پیرامون کراس فیت

کراس فیت یک برنامه تناسب اندام برند، شامل حرکات عملکردی متنوع است که با شدت زیاد انجام می شوند. این روش تمرینی با علامت تجاری ثبت شده کراس فیت توسط گرگ گلسمن، که کراس فیت را با لورن جنای در سال ۲۰۰۰ تأسیس کرد، توسعه یافت. این شرکت بزرگترین زنجیره تناسب اندام در جهان را تشکیل می دهد. کراس فیت هم به عنوان یک بسته فعالیت ورزشی جسمانی و هم به عنوان یک فعالیت ورزشی ویژه تناسب اندام رقابتی ترویج می شود، که عناصری از تمرینات تناوبی با شدت زیاد، وزنه برداری المپیک، پلایومتریک، پاورلیفتینگ، ژیمناستیک، بلند کردن کتل بل، کالیستنیکس، قوی ترین مردان و سایر تمرینات را در خود جای داده است . این تمرین توسط اعضای باشگاه های ورزشی وابسته به کراس فیت، و توسط افرادی که تمرینات روزانه را انجام می دهند (به عبارت دیگر “WODs” یا “Workouts of the Day” شناخته می شود) انجام می شود. کراس فیت به دلیل ایجاد آسیب های بیشتر نسبت به سایر فعالیت های ورزشی مانند وزنه برداری سنتی مورد انتقاد قرار گرفته است، اگرچه بررسی ادبیات علمی نشان می دهد که میزان آسیب با کراس فیت نسبت به سایر ورزش ها از جمله وزنه برداری المپیک قابل مقایسه یا کمتر است. همچنین نگرانی‌هایی وجود دارد که روش‌شناسی آن ممکن است باعث رابدومیولیز، یک آسیب احتمالی عضله در اثر فعالیت شدید؛ شود.

بیشتر بخوانید

نویسنده: علیرضا نیک نام (متخصص فیزیولوژی ورزشی)

آدرس صفحه اینستاگرام: Sportphysiologist@  آدرس ایمیل: [email protected]

مقدمه

حین فعالیت های ورزشی مختلف عضلات و بافت های گوناگون بدن انسان، آسیب می بینند که این موضوع باعث میشه بدن برای مقابله با چنین شرایطی در دفعات بعد خودش رو تقویت کنه اما به شرطی که فرصت کافی برای بازیابی و ریکاوری در اختیارش گذاشته بشه. پس درسته که فعالیت ورزشی به بدن آسیب میزنه اما در واقع مثل یک واکسن عمل میکنه و فاز استراحت بدن خودش رو قوی تر میکنه. برای اینکه این آثار فعالیت ورزشی و استراحت بعد از آن به بهبود سلامت، تندرستی و عملکرد بدن انسان بیانجامد باید مواد مغذی و فرصت کافی را برای ترمیم و سنتز پروتئین های جدید و تخریب پروتئین های ناکارآمد فراهم شود. برای همین معمولاً تمرینات ورزشی به صورت جلسات متناوب در طول هفته برای افراد مبتدی و برای افراد حرفه ای در روز اجرا میشه. برای همین هر چه بدن آماده تر باشه برای اینکه بدن به سطح بالاتری از تندرستی دست پیدا کنه به استرس ورزشی قوی تری نیز نیاز داره که باید همراه با رعایت یک سری نکات و رژیم غذایی مناسب باشد. پروتئین ها، ویتامین دی، کراتین، فلاونوئید ها و امگا۳ مهمترین این مواد غذایی هستند که می تونن در ریکاوری بدن و عضلات بعد از فعالیت های ورزشی نقش داشته باشند.

بیشتر بخوانید

مقدمه:

بدن انسان همیشه در معرض تهاجم های شیمیایی (مواد سمی)، مکانیکی (زخم، کوفتگی) و بیولوژیکیه (ویروس و باکتری). برای مقابله با این تهاجم ها نیازمند یک سیستم دفاعیه که همون دستگاه ایمنی بدنه. پاسخ دستگاه ایمنی بدن به این عوامل مهاجم بستگی به نوع مهاجم و همچنین وسعت تهاجمش به بدن داره. ولی همیشه اولین پاسخ التهابه. التهاب پاسخ بدن برای حفاظت از خودش در برابر عوامل مخرب و بیماری زا است. تا وقتی که این التهاب در بخش کوچکی از بدن باشه و خیلی زود، معمولا بعد از ۳ روز برطرف بشه خیلی مشکلی برای فرد ایجاد نمیکنه ولی اگر از کنترل بدن خارج بشه و فراگیر بشه میتونه زمینه ساز بسیاری از مشکلات و بیماری های مزمن مثل بیماری های قلبی، دیابت، سرطان و … بشه. پس التهاب کوتاه مدت نگران کننده نیست و اتفاقاً باعث تقویت بدن و محافظت بدن در برابر عوامل مهاجم میشه مثل التهابات ریزی که در پاسخ به انواع فعالیت ورزشی به وجود میاد، اما التهاب درازمدت و شدید میتونه صدمات جبران ناپذیری به بدن وارد کنه و خودش باعث بیماری های مزمن بشه، حتی میتونه ژن های انسان رو دچار جهش بکنه مثل عفونت ها یا جراحت های بافتی که به خوبی ترمیم نشده اند یا چاقی. پس تغذیه، فعالیت بدنی و شیوه زندگی همگی در کاهش یا تشدید التهاب ها نقش دارن تا حدی که نسبت بیشتر مصرف امگا ۶ به امگا ۳ میتونه بدن را برای التهاب مستعد کنه اما مصرف کمتر امگا ۶ نسبت به امگا ۳ میتونه بدن رو ببره در فاز ضد التهابی. یا فعالیت ورزشی کم شدت تا متوسط التهاب رو کاهش بده اما فعالیت های ورزشی سنگین باعث التهاب بشه در واقع در خصوص ورزش ریکاوری خیلی مهمه و ریکاوری مطلوبه که میتونه به سلامت بدن کمک کنه.

بیشتر بخوانید

داستانی پیرامون امگا ۳:

سال ها پیش بررسی مرگ و میر ها در منطقه ای از یونان توجه دانشمندان را به خود جلب کرد. برای دانشمندان و پزشکان جالب بود میزان مرگ ناشی از بیماری های قلبی و یا سکته مغزی در این منطقه بسیار پایین است. به همین دلیل عده ای از محققین سبک زندگی مردم و همچنین حیوانات این منطقه را زیر نظر گرفته تا راز سلامت قلب و عروق این مردمان کشف شود. یکی از نکات جالب توجهی که محققین مشاهده کردند این بود که رژیم غذایی غالب این مردم بر تخم مرغ مبتنی بود. در حالی که زرده تخم مرغ به دلیل کلسترول بالا خود یک ماده خطر آفرین برای بروز سکته قلبی است. این موضوع باعث تعجب بیشتر محققین شد. به همین دلیل آن ها مرغ های این منطقه را بیشتر زیر نظر گرفتند. نتایج بسیار جالب بود. مرغ های این منطقه بیشتر غذای خود را از چرای گیاه خرفه که رویش آن در این منطقه رواج داشت تامین می کردند که یک منبع عالی از آلفا لینولئیک اسید (اسید چرب سازنده امگا ۳) است. ارزیابی ها نشان داده که زرده تخم مرغ این مرغ ها نیز منبعی عالی از امگا ۳ است. در ادامه محققین نشان دادند که مصرف مداوم امگا۳ یکی از عواملی است که در این منطقه چرا مرگ و میر ناشی از حوادث قلبی بسیار کمتر است.

بیشتر بخوانید