آشنایی با کراس فیت (CrossFit)

تاریخچه و مقدمه ای پیرامون کراس فیت

کراس فیت یک برنامه تناسب اندام برند، شامل حرکات عملکردی متنوع است که با شدت زیاد انجام می شوند. این روش تمرینی با علامت تجاری ثبت شده کراس فیت توسط گرگ گلسمن، که کراس فیت را با لورن جنای در سال ۲۰۰۰ تأسیس کرد، توسعه یافت. این شرکت بزرگترین زنجیره تناسب اندام در جهان را تشکیل می دهد. کراس فیت هم به عنوان یک بسته فعالیت ورزشی جسمانی و هم به عنوان یک فعالیت ورزشی ویژه تناسب اندام رقابتی ترویج می شود، که عناصری از تمرینات تناوبی با شدت زیاد، وزنه برداری المپیک، پلایومتریک، پاورلیفتینگ، ژیمناستیک، بلند کردن کتل بل، کالیستنیکس، قوی ترین مردان و سایر تمرینات را در خود جای داده است . این تمرین توسط اعضای باشگاه های ورزشی وابسته به کراس فیت، و توسط افرادی که تمرینات روزانه را انجام می دهند (به عبارت دیگر “WODs” یا “Workouts of the Day” شناخته می شود) انجام می شود. کراس فیت به دلیل ایجاد آسیب های بیشتر نسبت به سایر فعالیت های ورزشی مانند وزنه برداری سنتی مورد انتقاد قرار گرفته است، اگرچه بررسی ادبیات علمی نشان می دهد که میزان آسیب با کراس فیت نسبت به سایر ورزش ها از جمله وزنه برداری المپیک قابل مقایسه یا کمتر است. همچنین نگرانی‌هایی وجود دارد که روش‌شناسی آن ممکن است باعث رابدومیولیز، یک آسیب احتمالی عضله در اثر فعالیت شدید؛ شود.

CrossFit، به معنای تناسب اندام بین رشته ای، به عنوان یک شرکت در سال ۱۹۹۶ به عنوان Cross-Fit معرفی شد. گرگ گلاسمن و لورن جنای شرکت کراس فیت را در سال ۲۰۰۰ ثبت کردند.آن ها یک باشگاه ورزشی را در سانتا کروز، کالیفرنیا افتتاح کردند و تمرینات خود را در اینترنت برای مشتریان خود ارسال کردند، و سپس این تمرینات به سرعت توسط افراد در پلیس، ارتش و خدمات آتش نشانی پذیرفته شد. اولین باشگاه ورزشی وابسته، معروف به “باکس” کراس فیت نورث در سیاتل، واشنگتن بود. گلسمن سپس شروع به توسعه یک برنامه درسی برای آموزشی و صدور گواهینامه مربیان و صاحبان سالن های ورزشی با استفاده از روش خود کرد. تعداد سالن های ورزشی وابسته به کراس فیت به سرعت رشد کرد: ۱۳ سالن در سال ۲۰۰۵، ۸۰۰۰ در سال ۲۰۱۳ و بیش از ۱۳۰۰۰ در سال ۲۰۱۶ وجود داشت. تا سال ۲۰۱۹، بیش از ۱۵۰۰۰ سالن ورزشی کراس فیت در ۱۶۲ کشور وجود داشت که تعداد اعضای آن در سراسر جهان بیش از دو میلیون نفر تخمین زده می شود، با این حال، بیماری همه گیر کووید-۱۹ مجبور به تعطیلی حدود ۲۰ درصد از سالن های ورزشی آن شد.

آشنایی با مفاهیم کراس فیت

کراس فیت یک برنامه قدرتی، آماده سازی و تناسب اندام کلی است که عمدتاً ترکیبی از تمرینات هوازی، کالیستنیک (تمرینات وزن بدن)، و وزنه برداری المپیک است.  CrossFitبرنامه قدرت و آماده سازی خود را این گونه توصیف می کند: “حرکات عملکردی همیشه متنوع که با شدت زیاد در دامنه های زمانی گسترده و دنباله های مودال (انجام کارهای مختلف) می شوند.” جلسات یک ساعته در باشگاه‌های ورزشی وابسته کراس فیت، یا «باکس‌ها» معمولاً شامل گرم کردن، بخش توسعه مهارت، «تمرین روز» (یا WOD) با شدت زیاد و یک دوره حرکات کششی فردی یا گروهی است. برخی از باشگاه‌ها نیز اغلب قبل از WOD یک حرکت متمرکز بر قدرت دارند، اگرچه کراس فیت بیشتر ورزشکاران را تشویق می‌کند که شدت را به تمرینات قدرتی مکمل یا برنامه‌های اضافی ترجیح دهند. عملکرد در هر WOD اغلب برای تشویق رقابت و پیگیری پیشرفت فردی امتیاز و/یا رتبه بندی می شود. برخی از باکس ها کلاس‌های اضافی مانند وزنه‌برداری المپیک را ارائه می‌دهند که روی WOD متمرکز نیستند. باکس های کراس فیت از تجهیزات بین رشته ای، از جمله هالتر، دمبل، حلقه‌های ژیمناستیک، طناب، میله‌های بارفیکس، طناب‌های پرش، کتل بل‌ها، توپ‌های طبی، جعبه‌های پلیومتریک، باندهای مقاومتی، ماشین‌های قایقرانی و تشک‌های مختلف استفاده می‌کنند. همچنین تجزیه و تحلیل آماری در سال ۲۰۱۴ نشان داد که ۵۰ درصد از شرکت کنندگان کراس فیت مرد و ۵۰ درصد زن بودند. علاقه زیاد به کراس فیت در سطح بین المللی باعث افزایش علاقه به وزنه برداری المپیک در ایالات متحده شده است.

آسیب شناسی تمرینات کراس فیت

خطر آسیب مرتبط با تمرین کراس فیت از زمانی که محبوبیت این برنامه در اوایل دهه ۲۰۰۰ شروع به افزایش کرد، یک سوال بحث برانگیز بوده است. منتقدان کراس فیت، شرکت را به استفاده از حرکات خطرناک و سطوح نامناسب شدت، و اجازه دادن به افراد فاقد صلاحیت برای تبدیل شدن به مربی کراس فیت متهم کرده اند. در پاسخ به این انتقادات، شرکت کراس فیت، ادعا می کند، “کراس فیت حتی زمانی که با تکنیک ضعیف انجام شود نسبتا ایمن است، اما زمانی که با تکنیک خوب انجام شود ایمن تر و موثرتر است.” کراس فیت با استناد به سه نظرسنجی آکادمیک از شرکت کنندگان کراس فیت از این موضع حمایت می کند. این بررسی‌ها میزان آسیب‌دیدگی را بین ۲.۴ تا ۳.۱ در هر ۱۰۰۰ ساعت تمرین محاسبه کردند، که کراس فیت استدلال می‌کند، با میزان آسیب‌های موجود در “تمرینات آمادگی جسمانی عمومی” همخوانی دارد یا کمتر از آن است. مروری بر متون علمی در سال ۲۰۱۸ نیز نشان داد “میزان آسیب با کراس فیت قابل مقایسه یا کمتر از میزان آسیب در وزنه برداری المپیکی، دویدن استقامت، آمادگی نظامی، دو و میدانی، راگبی یا ژیمناستیک است.” مردان بیشتر از زنان از آسیب دیدگی رنج می برند، با آسیب دیدگی شانه شایع تر (۲۵%) نسبت به کمر (۱۴.۳%) و زانو (۱۳.۱%).