اگر از شما بپرسیم که در هفته چقدر فعالیت ورزشی دارید چه پاسخی خواهید داد؟

اغلب اوقات افراد تفاوتی میان فعالیت بدنی (Physical activity) و فعالیت ورزشی (Exercise) قائل نیستند و در حالی که اجرای فعالیت ورزشی در برنامه زندگی آنها جایی ندارد انتظار دارند که به خاطر یک زندگی فعال محیط دور شکم متناسب، شکم تخت، عاری از درد های مفصلی و عضلانی و بیماری های مزمن داشته باشند در حالی که هیچ گاه فعالیت بدنی نمی تواند معجزه بکند اما فعالیت ورزشی در صورت اجرای صحیح این قابلیت را دارد که ما را از بسیاری مشکلات جسمانی و ذهنی در امان نگه دارد.

فعالیت بدنی

انواع فعالیت هایی است که همراه با عمل عضلانی و مصرف انرژی صورت می گیرد اما بدن انسان را با چالش فیزیولوژیکی و سوخت و سازی بزرگی دچار نمی کند، بنابراین کسانی که در طول روز کارهایی که انقباض عضلانی بیشتری  و به مدت طولانی تر انجام می دهند اصطلاحاً در طبقه سبک زندگی فعال جای می گیرند. مثال هایی از این فعالیت ها شامل پیاده روی تا محیط کار، خرید، نظافت، جاروب کردن و کارهایی که با دست و بدن مانند کارگر ساختمانی یا کارخانجات می باشد.

برای اینکه بدانید فعال هستید یا غیر فعال توصیه می کنم به راهنمای پرسشنامه کوتاه IPAQ مراجعه  نمایید.

فعالیت ورزشی

آن دسته از فعالیت های بدنی است که که با نظام و سازمانی مشخص برای توسعه آمادگی جسمانی افراد به صورت منظم در طول سال، ماه ها و هفته ها اجرا می گردد. پس اگر می خواهیم بگوییم که شما ورزشکارید یا نه باید از شما پرسید آیا برنامه ورزشی دارید؟ در هفته چند جلسه به ورزش می پردازید؟ شدت، مدت این جلسات چقدر است؟ بنابراین تفاوت فعالیت بدنی و فعالیت ورزشی در ساختار منظم فعالیت های ورزشی و چالش های فیزیولوژیکی و سوخت و سازی آن در مقایسه با فعالیت بدنی است. فعالیت ورزشی در دراز مدت سازگارهای مطلوبی ایجاد می کند در حالی که فعالیت بدنی ممکن است حتی آسیب زا باشد.

یک مثال از تفاوت فعالیت‌ها

علیرضا، افشین و یاسین هر سه دانشجو و ساکن خوابگاه هستند. علیرضا در روز بیشتر از ۶ ساعت را پای لپ تاب می نشیند ولی در هفته ۳ جلسه به زمین ورزش خوابگاه رفته و بر اساس برنامه ورزشی خود به انجام تمرینات ورزشی می پردازد در حالی که افشین بیشتر اوقات روز را به صورت نشسته در پشت میز و انجام تحقیقات و مطالعه سپری می کند و تنها برای خوردن غذا مقداری تا سلف خوابگاه مسیر را پیاده روی می کند. یاسین پسری پر جنب و جوش است و معمولاً ترجیح می دهد مسیر از خوابگاه تا کلاس را به صورت پیاده روی طی کند که چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد و آخر هفته ها هم با بچه ها به گردش و تفریح می رود. خب حال سئوال اینست که تفاوت این سه جوان دانشجو از نظر فعالیت بدنی و ورزشی در چیست؟
افشین شیوه زندگی غیر فعالی دارد و احتمالاً پشت میز نشینی او باعث شده است که عارضه های جسمانی سر به جلو، شانه گرد شده و پشت صاف و چاقی شکمی در انتظارش باشند در حالی که علیرضا پشت میز نشینی اش را با ۳ جلسه در هفته فعالیت ورزشی بیمه می کند و می توان به او گفت ورزشکار در حالی که یاسین هیچ گاه نمی تواند با پیاده روی و گردش از عارضه های ناشی از پشت میز نشینی اش مقابله کند اما از وضعیت سلامت، آمادگی بدنی بهتری از افشین برخوردار است و همیشه برای بچه های اتاق سوغاتی از داستان های بیرون دارد اما اگر فعالیت ورزشی داشته باشد به مراتب از همه لحاظ وضعیت بهتری نسبت به هم اتاقی های خود خواهد داشت.

اشتراک یک تجربی شخصی

زمانی که در دوره کارشناسی مشغول به تحصیل بودم بسیاری از افراد مراجعه کننده به من افرادی بودند که در اثر فعالیت های مزمن شغلی خود دچار آسیب های جسمانی شده بودند و وقتی که با آنها مصاحبه می کردم، آنها می گفتند که خیلی کار می کنند، خیلی رعایت می کنند اما باز هم دور شکم بزرگ، بازوهایی شل و لخت، درد های مفصلی و حتی گاهاً مشکلات مزمن عضلانی اسکلتی دارند. در نظر داشته باشید که هر کسی که فعال باشد حتما تناسب اندام بالایی ندارد. وقتی که برای برخی از این دوستان برنامه‌های فعالیت ورزشی را تجویز می‌کردم تازه به بسیاری از مشکلات پنهان خود پی می‌بردند و پس از مدتی از نتایج حاصل از رعایت برنامه شگفت زده و هیجان زده بودند. به هر حال باید گفت که فعالیت ورزشی باید حتی در زندگی افراد فعال نیز جایگاه خود را داشته باشد.