نویسنده: علیرضا نیک نام (متخصص فیزیولوژی ورزشی)

مقدمه

توزیع شدت تمرین (Training Intensity Distribution, TID) به‌عنوان یکی از اجزای کلیدی تنظیم بار تمرینی، نقشی اساسی در طراحی برنامه‌های تمرین استقامتی و بهینه‌سازی عملکرد ایفا می‌کند. این مقاله به بررسی بنیان‌های نظری TID و تکامل طبقه‌بندی نواحی شدت تمرین می‌پردازد. ویژگی‌های توزیع، سازوکارهای فیزیولوژیکی زیربنایی و شرایط کاربردی سه مدل TID {مدل هرمی (PYR)، آستانه‌ای (THR) و قطبی (POL)} به‌طور ویژه ارزیابی شده‌اند. این مطالعه، نقش‌های عملکردی هر مدل TID را در رشته‌های مختلف استقامتی و در سناریوهای تمرینی متفاوت بررسی می‌کند و همچنین تغییرات ساختاری پویا در این مدل‌ها را طی فازهای آماده‌سازی عمومی، آماده‌سازی ویژه، پیش‌رقابتی و رقابتی مورد تحلیل قرار می‌دهد. یافته‌ها نشان می‌دهد که هر مدل TID دارای ساختار، کاربرد و زمینه‌های اجرایی منحصربه‌فردی است و زمانی‌که با نیازهای خاص هر فاز تمرینی و ویژگی‌های تخصصی هر رشته ورزشی هماهنگ شود، می‌تواند به‌طور قابل توجهی به توسعه عملکرد کمک کند. در عمل، انتخاب مدل مناسب TID باید بر اساس ویژگی‌های رشته ورزشی، اهداف تمرینی و تفاوت‌های فردی تعیین شود. علاوه بر این، سازگاری‌های مرحله‌ای و ادغام راهبردی چند مدل TID ممکن است به بهبود تطابق‌های تجمعی تمرین و افزایش عملکرد رقابتی منجر شود. این رویکرد، حمایت نظری ارزشمندی برای مدیریت علمی تمرینات استقامتی در ورزش‌های چرخه‌ای فراهم می‌کند.

بیشتر بخوانید