نویسنده: علیرضا نیک نام (متخصص فیزیولوژی ورزشی)
مقدمه
سالهاست که یکی از توصیههای ثابت در تغذیه ورزشی این بوده است که «پروتئین روزانه باید در چند وعده مساوی تقسیم شود»؛ توصیهای که بسیاری از ورزشکاران و مربیان آن را یک اصل غیرقابلچالش میدانند. مبنای این باور، مطالعاتی بود که نشان میداد بدن تنها میتواند مقدار محدودی پروتئین را در هر وعده برای ساخت و ترمیم عضله بهکار بگیرد. اما پژوهشهای جدید تصویر متفاوتی ترسیم میکنند—تصویری که میتواند نگاه ما به مصرف پروتئین را تغییر دهد. اگر تا امروز تصور میکردید خوردن بیش از ۲۰ تا ۴۰ گرم پروتئین در یک وعده «هدر دادن» منابع غذایی است، وقتش رسیده که این باور را دوباره ارزیابی کنیم. مطالعهی جدیدی که بهنام BBQ Study شناخته میشود، نشان داده است که حتی مصرف ۱۰۰ گرم پروتئین در یک وعده نیز نهتنها بیاستفاده نیست، بلکه میتواند سنتز پروتئین عضلانی را در مدتزمان طولانیتری تقویت کند. این یافتهها پرسش مهمی را مطرح میکنند: آیا آنچه سالها درباره توزیع پروتئین شنیدهایم، واقعاً صحیح بوده است؟ در این مقاله، به زبان ساده و بر اساس شواهد جدید، نگاه تازهای به نیاز واقعی بدن ورزشکاران به پروتئین و نقش توزیع آن در وعدههای غذایی خواهیم داشت—و خواهیم دید که شاید انعطافپذیری بیشتر، بدون کاهش عملکرد یا توده عضلانی، کاملاً امکانپذیر باشد.
کلمات کلیدی: پروتئین، رشد عضلانی، هایپرتروفی، تغذیه ورزشی، تغذیه
نویسنده: علیرضا نیک نام (متخصص فیزیولوژی ورزشی)
مقدمه
گلیکوژن، سوخت اصلی عضلات در ورزشهای با شدت بالا و طولانی مدت است و سطح آن میتواند نقش مهمی در عملکرد و استقامت داشته باشد. در گذشته، ورزشکاران از پروتکلهای پیچیده و شدید بارگیری کربوهیدرات استفاده میکردند تا ذخایر گلیکوژن خود را به حداکثر برسانند. اما آیا واقعاً لازم است تا چنین برنامههای سخت و زمانبری را دنبال کنیم؟ در این مقاله به بررسی تأثیر سطح گلیکوژن عضلانی و ضرورت پروتکلهای شدید بارگیری کربوهیدرات میپردازیم. لازم به ذکر است که این مطالب اقتباسی از کارهای اسر جکندروپ (متخصص برجسته تغذیه ورزشی) است.
در دنیای امروز که تصاویر بدن ایدهآل در شبکههای اجتماعی و رسانهها بهطور بیوقفه تبلیغ میشود، بسیاری از ما مفهوم فیتنس را با ظاهری لاغر و درصد چربی پایین اشتباه میگیریم. اما آیا سلامتی فقط به معنای کاهش وزن است؟ آیا یک بدن لاغر همیشه نشانه قدرت، استقامت و کارایی بیشتر است؟ این سوالات، ما را به بازنگری در تعریف فیتنس و ارزیابی مجدد اهداف ورزشیمان سوق میدهد. فیتنس واقعی چیزی فراتر از عدد روی ترازو یا نمای شکم است؛ ترکیبی از عملکرد، قدرت، تحرک و تندرستی درونی. این مقاله با تکیه بر شواهد علمی و پژوهشهای معتبر، به بررسی ریشههای این سوءبرداشت پرداخته و نشان میدهد چرا نباید فیتنس را قربانی وسواس بر چربیسوزی کنیم. اگر به دنبال بدن سالم، نه فقط ظاهر فریبنده، هستید، این مقاله برای شماست.
کلمات کلیدی: چربی سوزی، چاقی، اضافه وزن، تناسب اندام
نویسنده: علیرضا نیک نام (متخصص فیزیولوژی ورزشی)
آدرس صفحه اینستاگرام: Sportphysiologist@ آدرس ایمیل: Alireza73.Niknam@gmail.com
مقدمه
رژیم غذایی رویکردهای تغذیهای برای توقف فشار خون بالا (DASH) به عنوان یکی از الگوهای رژیمی مؤثر برای بهبود سلامت قلب و عروق و کنترل فشار خون شناخته شده است. این رژیم به طور گسترده توسط سازمانهای سلامت توصیه شده و به عنوان یکی از راهبردهای کلیدی در پیشگیری و مدیریت فشار خون بالا شناخته میشود. رژیم DASH بر مصرف مواد غذایی غنی از پتاسیم، منیزیم و کلسیم تأکید دارد و به دنبال کاهش مصرف سدیم است. این رژیم شامل مصرف زیاد میوهها، سبزیجات، غلات کامل، و محصولات لبنی کمچرب یا بدون چربی است. همچنین پروتئینهای بدون چربی، مانند گوشت مرغ و ماهی، و مصرف منابع سالم چربیها مانند آجیل و دانهها نیز در این رژیم توصیه میشوند. مصرف نمک به ۱۵۰۰ تا ۲۳۰۰ میلیگرم در روز محدود میشود و مصرف غذاهای فرآوریشده و چربیهای اشباع و ترانس به حداقل میرسد. هدف از این مقاله بررسی کاربردهای رژیم غذایی DASH، اصول آن، سازوکارهای اثرگذاری و پیشنهادات عملی در اجرای این رژیم است.





